GAMBİYA'DA UMUT OLMAK

https://thepoint.gm/africa/gambia/headlines/plj-foundation-for-development-appoints-bekir-batur-as-goodwill-ambassador

Bazı insanlar daha küçük yaşlarda büyürler, arkadaşlarını yemeğe götürür, dertlerini dinler, aynı yaşlarda olmasına rağmen herhangi bir tecrübesi olmasa da çıkış yolları tasarlar ve tavsiye eder, boyundan uzun işlere uzanarak tüm dertlerine deva olmaya çalışır; hayır demeyi bir utanç vesilesi olarak hisseder.

Günümüz kişisel gelişim kitaplarında, videolarında veya katıldığınız enerji içeceği tadında konferanslarda; Konuşmacı size hayır demeyi öğreterek, başarılı, süper güçlü bir insan haline geleceğinizi vadeder. Oysaki benim gözümde bu motivasyon şu kısacık ömrümüzde bize kısmet olacak çok az güzel işlere vesile olmayı engelleyen bir toz bulutudur. Çocukluğumdan beri Sosyal İlişkileri'de kapsayan, İnsanlara faydalı olmak üzerine çeşitli projeler hazırlamaya çalışıyorum. Bazen akrabalar arası iletişimi ve ekonomiyi düzenleyen, bazen kadınların ayda bir defa yaptığı gün faaliyetlerini onlar için daha faydalı hale getirebilecek projeler, ve bazen de çok detaylı fizibiliteler.

Ama ilk defa "Medet Umulan İnsan" gibi hissedince işim biraz zorlaştı, Gambia neresi ben neredeyim diyesim geldi de, diyemedim.

Diyemedim çünkü kalbe saplanan ok ile karşındaki insanın senden beklentisi aynı acıyı ya da tadı veriyor, o beklenti hissini alınca aynen saplanan ok gibi çıkartması hiç de kolay değil.

Hülasa Gambia daki insanlar için bir işe yarama ihtimalimiz doğmuş;

İşe yararsam ve insanların işe yaramasını sağlarsam içim biraz daha rahatlayacak, olmasa da Karınca misali ateşe su taşıdığım için kendimi Kişisel Gelişim felsefesindeki Yıkıcı Umursamazlık'dan korumuş olacağım.

hayır demeyi öğrenmemek dileğiyle...